O czterech dni jestem o kolejny rok młodsza duchem (wyjątkowo polubiłam to określenie:)… Jednak, jakby nie było, jest to już wiek poważny, taki w którym wypada być KIMŚ i osiągnąć COŚ, a pierwsze szczeble drabiny kariery powinny ginąć w odległej przeszłości… A ja, ku ogólnemu rozczarowaniu i własnej frustracji, nadal nie umiem odpowiedzieć na pytanie kim będę kiedy dorosnę. Chcę mniej a nie więcej, chcę umieć zrobić a nie kupić. Mogę podziwiać, nie muszę posiadać (a przynajmniej bardzo rzadko).
Ale dziś patrząc na ten wciąż świeży bukiet mam ochotę beztrosko powtórzyć za Scarlett O’Harą „Pomyślę o tym jutro!”
Tym bardziej, że właśnie, w ramach prezentu dla samej siebie, spędziłam weekend na fantastycznych kursach tkackich… no, i może akurat warsztat tkacki znalazł się w kategorii muszę, MUSZĘ to mieć!
Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie… gdzie stary warsztat czeka na opiekunkę:) Jako były konserwator drewna zabytkowego troskliwie się nim zajmę…
o NIE! nie zgadzam się! nie trzeba być KIMŚ i osiągnąć COŚ! trzeba być przede wszystkim SOBĄ i nie oglądać się na INNYCH. Najważniejsze to podążać za własnym JA choćby nie wiem jak inne to JA było od ogólnie przyjętego standardu!
Życzę Ci byś nigdy nie dorosła, bo dorosłość (w ogólnym tego słowa znaczeniu) zabija kreatywność. Życzę nutki szaleństwa wplatanej w codzienną rzeczywistość, życzę wielu irracjonalnych decyzji życiowych, siły do sprzeciwu wobec ogółowi no i przede wszystkim wiary we własne możliwości, które moim zdaniem masz PRZEOGROMNE!
Bardzo dziękuję za ciepłe słowa:)
Niestety, na co dzień bycie sobą, zwłaszcza poza przyjętymi szablonami i oczekiwaniami, bywa bardzo, bardzo trudne… Tym bardziej jeśli bycie sobą to wieczne poszukiwanie. No i ta banalna proza życia, której chce się jakoś sprostać.
Pomyślmy o wszystkim jutro, a dziś cieszmy się bajeczną wiosną!